Το τελευταίο φιλί / Βίκυ Δρακουλαράκου

Το τελευταίο φιλί 
στα πόδια του έρωτα που διαβήκαμε αφήνω..
Κάτω απ΄το τραυματισμένο ουρανό
με την ευτυχία δεμένη στο λαιμό ξεμακραίνω..
Κι όσο θα με προσπερνάς 
λύσε την σφαλισμένη σου ψυχή
ζήτα της μια αναβολή..
απ΄ τη συμφωνημένη σιωπή
το τελευταίο σ΄αγαπώ ν΄ακούσεις..
Κι αν δεν φοβάσαι σκύψε και πάρτο αγκαλιά
ν΄αντέξει στου λυγμού τα δειλινά
αυτό που βάφτισες αγάπη!
Σαν ξαποστάσεις απ΄το φευγιό
και στο δάκρυ του αναπαυθείς
αγνάντι μου αν μπορέσεις να σταθείς
κοίτα εκείνα τα απέθαντα γιασεμιά
που πρόθυμα τα μάτωνα για σένα..
Παρέα μ΄ένα τσιγάρο σέρτικο κι αράθυμο
το νου μου τον ξάστερο τυραννούσα
έρωτας δίπλα σου ν΄ανατείλλω!
Εσύ όλο γέλιο κι αρεσιά τον χορευτή παρίστανες..
ονειροπαγίδα γελαστή..
κυνηγιόσουνα με το φιλί
εγώ λάθρα μέρευα τους καιρούς
για να πετάξουμε ψηλά
αλλά εσύ φοβήθηκες
τα ύψη...!