Και φτάσαμε στο Σήμερα...
Με μία τσάπα στο ζερβί,
έτοιμοι γιά το ξεθεμέλιωμα μιάς Εκκλησιάς,
ενός Σχολειού, ακόμα και κάποιου Δέντρου,
που κάποιος παππούλης το εφύτεψε,
ν' ανθοβολεί και να καρποφορεί,
γιαυτούς,
που μετά από αυτόνε θάρθουν.
Ξεχάστηκε το Αύριο, απλά,
γιατί το Σήμερα,ψυχορραγεί κι αιμάσσει...
Από γλώσσες πύρινες,
ξεγυμνωθήκαν τα βουνά,
αφού Κανένας πιά
δεν σκάβει λάκκο γιά δεντρί,
να χτίσουν τις φωλιές εκεί,
του ΄Ερωτα οι λαλητάδες...
Και τα Ιδανικά,
ξεφτίσανε κι αυτά,
και Σάβανα Ηρώων γίναν....
Μονάχο ένα δαφνοστέφανο ξερό
στον Τάφο Τους απόμεινε
πλάϊ σε λόγια όμορφα,
όμως χωρίς καμμιά Ουσία,
καθώς τα πάντα πλέον ξέφτισαν,
δεν έχουνε...Αξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου