Συνυπάρχω..

Θάθελα, ένα ποίημα μου να γράψω

γιά τους Μαύρους, τους Λευκούς

και γιά τους Κίτρινους ακόμα...

Γιά την Ελπίδα τους την ΄Αχρωμη

και την Παγκόσμια Αδερφοσύνη!

Και καθώς έξω από την πόρτα μου χιονίζει,

ένα μικροζήτιανο βοήθεια ζητάει,

ενώ στους ώμους του τους ευάλωτους,

το ΄Απειρο κυλάει...

Παίρνω τα μάτια μου από πάνω του

και φεύγω,

καθώς το νυχτοδρόσι το τυλίγει,

ώσπου η γκρίζα Αυγή να το υποδεχτεί,

σε μιάς γωνιάς την άκρια...παγωμένο!

Και της Νυχτιάς το βελούδινο αγέρι

που ανάμεσα σε Θεό και Χώμα λεύτερο κυκλοφορεί,

ανατρέπει εσαεί τις ισορροπίες των χρωμάτων,

πραγματώνοντας διαφάνειες φριχτές...

Κι εγώ,

εξακολουθώ τους στίχους μου ν' αποζητώ,

γιά Λευκούς, Κίτρινους και Μαύρους...

Όμως μου αρκεί,

ότι μαζί τους καθημερνά συνομιλώ,

και Ειρηνικά κάτω από ένα Ψεύτη Ουρανό,

μαζί τους ηθελημένα Συνυπάρχω!!!