Γαλάζια Νοσταλγία

.....κι ύστερα,

καθισμένος στο πεζούλι του Σύμπαντος,

μέσα από μιά Νοσταλγία Γαλάζια,

προσπαθώ

απ' όλα τ' αχτίδια του ΄Ηλιου να λουστώ,

μήπως και την Ψυχή μου επιτέλους εξαγνίσω...

Και ενώ ο ΄Ηλιος με έλουζε

με το ΄Απλετό του Φως,

θαρρώ,

πως απόρησε ακόμα κι ο Θεός,

με αυτήνε την προσέγγισή του!

Κι απέναντι,

πάντα μιά Θάλασσα Γαλάζια και Απέραντη,

πνιγμένη μες το δάκρυ γιά Δυό της ναυαγούς!

Την Ειρωνία που άφησε το Χτες,

και την Απελπισιά,

που το Σήμερά μας...ταλανίζει!

Στη Λιτανεία των Ψυχών το Σαββατόβραδο,

ο κηροστάτης θε να σβήσει,

και στου Χρόνου το Ημερολόγι,

μέσα σε στρόγγυλους κύκλους θα γραφτούν,

οι Ανεκπλήρωτοι Πόθοι Αιώνων και Αιώνων,

ενώ στον κήπο τον Απότιστο τα Ανθομπούμπουκα,

βουτηγμένα μες τη Σιωπή και μες το Πένθος,

θεόκλειστα...στενάζουν!

Όμως,

κανένας πλέον δεν μπορεί,

Απόψε...να τ' ακούσει!