Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Λουκάς Νικολαίδης: ........μιά άθέλητη κραυγή από μέσα μου βγαίνει... " Γιατί;"

Φθινοπωρινές ώρες


Χάσκει ο λογισμός μ' αλάφιασμα βαθύ
στο Σήμερα, στο Αύριο, στο Χτες...
Θαρώ, πως όλες οι ώρες ίδιες είναι,
μόνο που οι Αυριανές θολότερες φαντάζουν...
Λιογερματήσανε οι ώρες του Καλοκαιριού,
σαν ήρθαν οι μέρες του Σεπτέμβρη...
Πλεριάσανε τα σύννεφα από βροχή πικρή,
σκορπίζοντας τα όνειρα,
στη μάνητα του αγέρα...
Στες χινοπωρινές βαθίσκιωτες νυχτιές,
σέρνω της αγωνίας μου τες σκέψεις,
ψάχνοντας κάτω απ' τα ξερόφυλλα,
Ελπίδας κι Αγάπης στράτες νάβρω...
Ο ΄Ηλιος θαρώ,
πως ξεθρονιάστηκε κι Αυτός
απ' τ' Ουρανού τα πλάτια,
και μάνιασε η θάλασσα από κάτω Του,
λες και τηνε βίτσωσε μονόφτερο γλαρόνι.
Κι εμείς,
ξουθενομένοι από τες πίκρες της ζωής,
ξαποσταίνουμε σε Γερο- Πλάτανου τον ίσκιο,
προσμένοντας να γιατρευτεί,
η Λαβωμένη Αγάπη!!


**
Στις διαστάσεις του μυαλού

Μέσα σε τέσσερις τοίχους αδειανούς,
δανείστικα τη φωνή των αστεριών,
την Κατάθλιψη να ξεφωνήσω.
Μέσα μου, 
το ξύπνημα του Μηδενός,
κι ένα Τεράστιο Κενό...
Στέκομαι ορθός στο πάτωμα,
την ώρα που έρχεται η Σκέψη σκονισμένη
και κάθεται στον καναπέ....
Και Ποιόν Εγώ να λυπηθώ;
Τον Χτεσινό ή τον Αλησμονημένο;
Ψάχνω αντικλείδι γιά να βρω,
τα ανοιχτά μυαλά να ξεδιαλύνω,
Ήλιους, ΄Αστρα και Πανσέληνους,
σε λείες επιφάνειες να κατεβάσω...
Ερίζουν μέσα μου,
Μελαγχολία, Φρίκη κι Ενθουσιασμός,
φιλτράροντας αβίαστα,
τη Στοιχειωμένη Σιωπή μου...
Στις διαστάσεις του μυαλού,
αναγεννόνται Σχέδια και Ιδέες.
Όμως, είμαι κάποιωνε ακριβώς χρονών,
ένας μικρός του σώματος Καθεδρικός Ναός,
όπου το Πνεύμα μου επιστατεί,
με Φλόγα και με...Μοίρα!!

***
Και περιμένω....περιμένω

Ανάμεσα σε ζοφερά περάσματα,
ψάχνω να βρω παλαιούς ταξιδεμούς,
που ανήκουν πιά σε εποχές,
κάποιας ομίχλης γκρίζας....
Απόψε,
καθισμένος πάνω σε άχρηστες αποσκευές,
του Φεγγαριού το άρωμα αναπνέω
και περιμένω....περιμένω.
Περιμένω ν' ανοίξει ο φεγγίτης τ' Ουρανού,
και κάτω απ' των αστεριών το φεγγοβόλημα,
να σύρω τα βήματά μου αργά,
πάνω σε Μνήμες και Λήθες Νιότης....
Τώρα πιά,
που το Απέραντο Λευκό
βάφτηκε κόκκινο γκρενά
και φτάσαμε στην ώρα του Μηδέν,
στου Ακρωτηριού την άκρια,
σκοτείνιασαν του Αλωνάρη οι Αυγές
και με το νυστέρι της Σιωπής
προτού το Αγιόκλιμα να μαραθεί,
την Ετοιμοθάνατη ζωή  θα χειρουργήσω...

****
΄Επαρση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.