Κρυφές μιλιές
λέξεις δαγκώματα
των όπλων κρότος
με πληγές τώρα ο δρόμος
μού λέει έλα!
θα ξαγρυπνώ μαζί σου
στις μέρες που θα φεύγουνε
ποιήματα κρίνων απειλές
κι όταν γυρνούν ξανά σε σένα
χάδια από μέταλλο
αγρίμια
τεμάχια τρόμου που πεινούν.
Φέξε μου δρόμε να πατώ
να λάμπουν πρόσωπα
φεγγάρια
σχοινιά να δένουν κόμπο κόμπο
πλεγμένα μάτια
στη θηλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου