Οι σφίγγες

Κάποιες φορές οι άνθρωποι κοιτούν απορημένοι

Τις σφίγγες τις παράξενες, όταν πετούν ψηλά

Στα όνειρα τα σκοτεινά, και νιώθουν τρομαγμένοι

Που τους κοιτάζουν τέρατα με ανοιχτά φτερά.

Κάποιες στιγμές τις άκουσα, κι εγώ, να ψιθυρίζουν

Τις σφίγγες τις παντοτινές, όταν πετούν ψηλά,

Κάποιο αρχαίο μυστικό, κι ύστερα να δακρύζουν,

Να χάνονται σαν τα πουλιά σ’ ουράνια νερά.

Στα μύχια ατέλειωτα πηγάδια της αβύσσου

Ταξίδεψα κι αντάμωσα των μυστικών στιγμές,

Ω τέρατα παράδοξα, σύμβολα της Αιγύπτου,

Κάποιες στιγμές οι σφίγγες μας θα πέσουνε νεκρές.