Λύτρα

Η ποίηση ως λύτρα

πού ξανακούστηκε.

Σώθηκαν, λέει, τραγουδώντας Ευριπίδη

ανάμεσα σ’ εχθρούς,

καθώς ζητιάνευαν στις πόρτες για ψωμί ή

μπρος στις τράπεζες εζωγρημένοι.

Πώς να αισθάνθηκε ο Ποιητής

ως ποιητής πραγματικής ζωής

χάρη στη μίμησή της

με τέτοιον στέφανο στο μέτωπό του

και με φιλήματα βαριά στα χέρια;

Μπορεί και ενοχές

για όσους δε σωθήκαν.

Επίσης σκέπτομαι το τώρα

κι ότι ο χρόνος μεταφέρει σημασίες,

να παίζουνε οι ποιητές τα σοβαρά παιχνίδια τους.

Μπροστά στις Τράπεζες ξανά

ανάμεσα σ’ εχθρούς ξανά

έχουμε πλήθος ποιητών να τραγουδήσουμε,

αν τέτοια ακόμη κατορθώνει η ποίηση.