Ωδή στην αηδία

Διάβασα πρόσφατα ένα ποίημα

Είχα καμιά δεκαριά άγνωστες λέξεις.

Ο ποιητής σίγουρα πίστευε πως κάποιοι σαν εμένα

Πρέπει να τρέξουν στο λεξικό τους.

Εμένα πάλι μου φάνηκε πως όποτε ερχόταν η αμηχανία,

ερχόταν η οξυγονούχα λέξη-με δυσωδία απ την αχρηστία.

Αιώνες τώρα πεισματικά σχεδόν όλοι δεν τρέχουν

Τσαντίζονται με τους αριστοκρατικούς εξυπνακισμούς.

Και δεν διαβάζουν παρα αγγελτήρια,

ζώδια,

προγνωστικά,

συμβουλές για καλύτερο σεξ,

γεύσεις και φαγητά,

επίσημες πολιτικές αγιογραφίες,

ιατρική και πρόληψη,

επώνυμες γκομενοδουλειές με ενδιαφέρουσες φωτογραφίες,

πως πρέπει να φέρονται στα παιδιά τους.

Αναζητούν-

έντιμη, μη προκλητική κενότητα.

Όπως αναζητούν μια δουλειά με τον κλέφτη τους εργοδότη

Τουλάχιστον ευγενικό.