XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΠΑΘΑ

Σε χρόνια πολύπαθα έμαθα να ζω ,

 να αρμενίζω όρτσα τον καιρό .

 Σε μαγικό νησί κάποτε θα βγω

 θα πηδήσω στα βράχια ,θα λευτερωθώ .

 Απάνεμος άνεμος θα μουρμουρίζει .

 θα αφήσω το καράβι να σαπίζει ..

στο άγριο κύμα το θόλο ,

 Μόνο  έχω ένα φόβο κρυφό...

 μην βαρεθώ στον παράδεισο αυτό.

 Γιατί έμαθα σε κανάλι στενό,

 μόνος μου το καράβι να οδηγώ .

 Τη γαλανομάτα θάλασσα να προστάζω

 την βρίζω .. την παρακαλώ

 στον αέρα της μεγάλωσα εγώ...

 Θέλω να χαθώ στο κύμα της εδώ

 γλυκύ μου έαρ αυτή θα πει για μένα...

 τα γλαροπούλια Θα κλάψουν για μένα.

 Στεριανός ποτέ δεν θα γίνω εγώ ,

 όλη τη γη σας τη χαρίζω ..

 στην άλλη μου ζωή γλαρός θα γίνω