Αναπολούσε εκείνο το ζεστό απόγευμα του Αυγούστου.Το άρωμα απ΄το αγιόκλημα την τύλιγε ευλαβικά. Στα μάτια της εκείνος κι ένα μυστήριο συναίσθημα(εκείνα τα μάτια δεν ήξεραν ακόμη τι είναι πόθος). Όχι δεν ήξερε τι είναι ο έρωτας,όμως για μέρα,μια στιγμή ίσως ,ένιωσε αυτόν τον γλυκό πόνο,που ολοένα γινόταν μεγαλύτερος να την τρυπάει.Όπως και η απόσταση μεταξύ τους μεγάλωνε.Είχε όμως μια αίγλη και μια περιπέτεια κρυφή.Αυτό το απόγευμα έφτασε για μια ζωή.Τώρα,όπως και τότε,αφέθηκε στη μελωδία της τζαζ. Θρήνος και ηδονή πλημμύρισαν το κορμί της. Είναι σίγουρη πως ήταν πόθος,έστω για μια στιγμή.(Ο χρόνος μετράει σκληρά γι' αυτούς που αφέθηκαν).Η θλίψη της τζαζ έγινε θρύψαλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου