Στο νόθο βλέμμα
φιγούρες ετερόκλητες
σχήματα στρεβλά,αλλοιωμένα
σπινθήρες εικόνες δυσανάλογες
ασύνδετες προτάσεις
πρόσωπα παρατημένα
για μια παράταση αλήθειας
παράσταση ελπίδας
Σάπια ρίζα μύρισε στο χώμα
αφέθηκε στα χρόνια
τρόμαξε το χρώμα
μην εξυμνείς τον άνεμο που φέγγει
σε μαρμάρινο όνομα
μια αλόγιστη αυτοκαταστροφή
ισοδύναμη της λογικής
καθοδηγεί σε χωριστά δωμάτια
σε στέγες γκρεμισμένες
Πνίγεσαι αρπάζεσαι από θραύσματα
κουρασμένα βιώματα
η ματιά εναλλάσσεται με την εικόνα
φωτογραφίες ανθρώπων χωρίς όνομα
κέρδισες το δικαίωμα
να θαφτείς στο χώμα
Κρεμόσουν από τα χείλη
έκρινες τις όψεις σου απρόσμενες
φεγγίτες οράματα ανομολόγητα
αχόρταγες υπάρξεις
πρόσωπα χαμένα
στην κάπνα και στο θόρυβο
στον όλεθρο, στο σάπιο
τα φρενιασμένα αρώματα
το χρεοκοπημένο μακιγιάζ
τα περασμένα παράσημα
ζωής φρενήρης,κλινήρης
στα πέρατα της ίρις
Μετρίασες τον πόνο
τον φθόνο κέρασες με άτολμα κεριά
στα ροδοπέταλα νωχελικής άπνοιας
ο θρήνος μετενσαρκώνεται
σε πεπαλαιωμένο κρασί που ξίνισε
γιατί ξέχασες το πώμα να σφραγίσεις
Την κίτρινη την όψη
την στάχτη, το λιοπύρι
ξεφραγμένες σκέψεις
ακουμπούν στη μνήμη
που φλέγεται από επιθυμία να σταθεί στο νου
μια εικόνα, χωρίς πώμα, χωρίς τέλμα
στα πέρατα του ομότιτλου σπαραγμού
σε κυήματα απέραντα
στο κατώφλι του ενός εγωιστικού λιμού
Καμιά παραίτηση
καμιά υποχρέωση
παρατημένα πρόσωπα
ξέχασες να πιεις μαζί τους
και ξέμειναν σε άλμπουμ και σε κάδρα
σε σπίτια που γκρεμίστηκαν
σε πελάγη του ουρανού
με σεληνιασμένα άστρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου