Αγάπη μου, Σεισμέ του νου μου,
Άρχοντα της φαντασίας μου εσύ,
όνειρο που υφαίνει
με χρυσά νήματα η ψυχή,
εικόνα μου άγια και φωτεινή
που η κάθε νύχτα μου φέρνει,
σκέψη μου, σαν κρύσταλλο, διαυγή
όταν ο στοχασμός μου σε θλίψη γέρνει,
επιθυμία μου λαχταριστή,
πώς θα μάθεις το πάθος μου;
Πώς θα το δεχθώ αν είναι λάθος μου;
Κι αν αρνηθείς, ω, Αγάπη μου, Σεισμέ του νου μου,
πόσο η ζωή μου δίχως δύναμη θα μείνει κι αντοχή !
Και με κρυμένο τον Ήλιο τ' ουρανού μου
ο δρόμος μπροστά μου θα'ναι δρόμος του χαμού μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου