Τόπος χλωρός ακμάζει σαν γδύνεσαι.
Το ρυάκι τα ρούχα της μαζεύει και φαιδρύνεται.
Πουλιά μεταναστεύουν σε θαλασσινούς κήπους της κόμης.
Ο άνεμος σηκώνει το φουστάνι της φωνής στο γόνατο.
Γλώσσα μου γίνε φιλί της
Στ’ άπατα του σύννεφου
Των ματιών η ξαστεριά.
Ασφυκτική ανθοφορία
Λακτίζει τον κρατήρα σου.
Θάλασσα,
Σεντόνι γαλανό,
Κοιμού στη γύμνια μας.
Όνειρα καλά θα ξενυχτούν στην αγκαλιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου