της πόλης
ταξιδεύουμε
σκουριασμένα σαπιοκάραβα
στο ίδιο καθημερινό δρομολόγιο.
Μια ξένη σημαία
έχουν στην πλάτη μας
καρφώσει
κι η ρότα
του μονότονου ταξιδιού μας
είναι πάντα
δυτικά.
Γι’ αυτό και τ’ αγγλικά μας
όσο πάνε και καλυτερεύουν
αποκτούνε προφορά
γίνονται σιγά-σιγά
αμερικάνικα.
Και βέβαια από δίπλα μας
ξεπροβάλλουν συνεχώς
σκιές με κράνη
για να μας προσέχουν
μην παραστρατήσουμε
από τη σωστή πορεία.
Κάποια στιγμή
όταν το δρομολόγιο θ’ αλλάξει
θα μας πετάξουν
σε στάσιμα νερά
βρόμικα παλιοσίδερα
ανακατεμένα
με παλιά, άχρηστα όπλα.
Έτσι γίνεται κάθε φορά,
καινούρια κορμιά
καταναλώσιμα πάντα
χρειάζονται
ώστε να πάρουν τη σκυτάλη
και να τραβήξουν
για νέα
καθημερινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου