πρέπει τώρα ν’ αρχίσουμε να γράφουμε
όλο και περισσότερα ποιήματα
για να καθαρίσουμε το τοπίο
από τον τρόμο, την απειλή και τον θάνατο
πρέπει τώρα να εξορκίσουμε τους εφιάλτες
που κρύβονται ακόμη μέσα στην ελευθερία
έτοιμοι να μας πιούν όλο το αίμα
κι επειδή όποιος σήμερα ξεχαστεί μέσα στον εαυτό του
θα είναι αύριο λησμονιά και στάχτη
πρέπει τώρα να μάθει τι θα πει εχθρός και αδικία
διότι η πραγματικότητα δεν γίνεται κατανοητή
χωρίς την κατανόηση της αθλιότητας και της απελπισίας
κι επειδή κάθε δευτερόλεπτο μετράει
πρέπει από τώρα να πάμε στο σχολείο της φαντασίας
για να σώσουμε ξανά τα όνειρα.
1 σχόλιο:
.λογω ότι δεν πιστεύω σε μαγικά...
Ούτε στην ανθρωπιά των απανθρώπων.
Είναι αστείο εάν η ιστορία μου αφορούσε ενα άλλο τσουβαλι για ψώνια,θα βαζαμε και τιμή.
Παίρνεις την οικολογική σακούλα και ψωνιζεις από παντού.
Τώρα το τι γράφει απεξω;
Μόνο που τα προϊόντα είναι από αλλού.
Ποιον πειράζει;
Θα πάω στον Χαράλά για παπούτσια.
Θα παρω μία οικολογική σακούλα.
Πάντα χάρτινες είχαν.
Πρέπει να κάνουμε κρυφους τους κάδους,
σαν το παρισι.
Καλά,πού πετάνε αυτοί τα σκουπίδια τους;
Μην το πετάξεις το σκουπιδακι.
Κράτα το.
Και σου λεω ,ζω μέσα στα σκουπίδια.
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου