όταν το λεπίδι της νύχτας
στάζει ακόμα αίμα εικόνων,
τότε μπορείς να δεις καθαρά τα παιδιά
να παίζουν στη μέση της πλατείας
γυμνά, απροστάτευτα, να χάνονται ύστερα
προς το βορρά —
ό,τι δεν μπόρεσες να κρατήσεις κοντά σου
που θέλησες πολύ και λύγισες στα δύο
τανάλια σκουριασμένη, για να γίνει δικό σου για πάντα,
τώρα καφές και μία φέτα ψωμί με βούτυρο.
στάζει ακόμα αίμα εικόνων,
τότε μπορείς να δεις καθαρά τα παιδιά
να παίζουν στη μέση της πλατείας
γυμνά, απροστάτευτα, να χάνονται ύστερα
προς το βορρά —
ό,τι δεν μπόρεσες να κρατήσεις κοντά σου
που θέλησες πολύ και λύγισες στα δύο
τανάλια σκουριασμένη, για να γίνει δικό σου για πάντα,
τώρα καφές και μία φέτα ψωμί με βούτυρο.
1 σχόλιο:
Άφησα παραπονεμένη τη μέρα
Την γνώριζα στην αρχή της
Μία άνοιξη κάθε πρωί
Λίγο πριν ξανακοιμηθώ
Τώρα με θύμωσε η νύχτα
Νυχτερινή δούλευα
Με ποτιζε η μαργαρίνη
Οι φούρνοι κλειστοί
Χωρίς άδεια για αλκοόλ
Τυρόπιτα σφολιάτα
Κικη Ματέρη
Δημοσίευση σχολίου