Η τραγιάσκα του μπλε Νορβηγού

Οι Ίκαροι και τα βενζινοκίνητα αέρια
Είναι οι μεταλλοφόροι
Για την πρώτη θέση στο μόριο του κόκορα
Τους στριμώχνω στο μπαμπάκι
αύριο ,να γεννήσουν τα παιδιά μου
Κι εγώ, με τα μαλλιά μου
κοντά ξανθά
αλλοιωμένη
αποχρωματίζω την αταξική κόρη του ομματίου μου
Αιδοίο το αιδοίο με τον υπασπιστή του ασβέστη
Το αίμα κατουράει όρθιο τους εκατομμυριούχους σκύλους
Και οι αυλιτρήδες μελωδούν μια δωδεκάδα κοβάλτια
Τι άρια! Τι ρους!
Δίπλα στις κίτρινες αφέλειες του γερανιού
Είμαι παιδί!