Που μου κρύβουν τον ήλιο
Αυτή τη μέρα
Που το συμμιγές αριθμητήριο των γεωργών θερίζει τα ούλα μου
Πάνω στην ακρυλική ομορφιά
Πάνω στο υδραυλικό φλέμα
Θέλω να αποχυμώσω τους μαστούς μου στις διαστημικές ρακέτες
Και να κοιμηθώ με τους αρουραίους
και να ξεκοκαλίζω τ’ αστέρια
Θέλω να είμαι ,η υδρόγειος ψωλή.
Εκκολάπτομαι στη γλώσσα του καπνέμπορα κι επανέρχονται τα αειθαλή δέντρα
Ή σχεδόν
Οιδικοίμουάνθρωποι κόβουν έλατα στον ελάσσονα αδένα των ελαιοτριβείων
Τα νύχια τους είν’ από κορυδαλλό και σύρμα
Τα φρύδια τους από σαδικές υπηρέτριες
Οιδικοίμουάνθρωποι καταναλίσκουν 1χ2_2\3 άμυλα στις ταλαντεύσεις τους
Είναι ατσάλινοι Μυρμιδόνες και υπολογιστικά ακτινίδια
Για να εισβάλλω στην τρίχα των μπαπ- μπαπ
Κατοχυρώνοντας τις θεμελιώδεις αρχές της κίνησης
Και αυξομειώνοντας το βάρος μου
Για να αναλίσκομαι αγέρωχος στις Βηθλεέμ των ενστίκτων
Ή τέλος πάντων στις κοινόχρηστα ουρητήρια των δακτύλων μου
Κυριαρχώ μέχρι και στην τελευταία δόνηση της πρωτεύουσας.
Θέλω να ταριχεύσω τις ορμές μου
Έχοντας ως μοναδικό κίνητρο το μηδέν
Θέλω να απομονώνω τις αναποδογυρίσεις
Θέλω να είμαι, το ενδελεχές επεισόδιο.
Το βάζο αλλοιώνεται
Δεν είμαι πια εγώ
Εγώ δεν είμαι πια
Ο λερός.
δεν μπορεί να διευκολύνει
τη συλλογή των δράκων απ’ το υπερπέραν
Που οι υαλουργοί δε θα διυλίσουν στα γοτθικά ηλιοκαύσιμα
και ραδιενεργές κλακέτες
γαντζώνομαι απ’ τους ρουφηχτούς καταπέλτες του ιουρασικού χάντμπολ
Και ασελγώ ασελγώωω στους θεϊκούς άθλους.
Και ασελγώ ασελγώωωω στους πυραυλικούς μάραθους
Μετά από πολυκαλλιεργητικές κατατονίες
Μετά απ’ τις δικές μου λέξεις
Τα πορτοκάλια υδρεύουν στην αγκαλιά των κοριτσιών
Και ρουθουνίσματα ινδιάνων
Ως που να καταυλιστώ
τα μούσμουλα κι η πέτρα δεν έχουν απόσταση
Μπορώ να πω ότι εκλύθηκα
Υαλικός και πανσέληνος
Για ακόμα μία καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου