Η κόρη του παντοπώλου : Αποσπάσματα

Αν ιδείς μικροί μεγάλοι
να θυμιάζουν ανοήτους,
δεν θυμιάζουν το κεφάλι,
αλλά μόνον το πουγγί τους.
Και το πνεύμα καταλήγει
επί τέλους με το ζύγι...

---------------------------------------

 Ποιος την σήμερον ημέρα
για το γείτονά του τρέχει;
Ποιος σου λέγει καλημέρα,
αν ανάγκην σου δεν έχει;
Ποιος το στόμα του ανοίγει
να πει λόγον δίχως ζύγι;
-----------------------------------------
Σ’ αγαπούν; Ρωτούν την προίκα.
Σ’ ομιλούν με γλυκειά γλώσσα,
όλη τους εκείν’ η γλύκα
τελειώνει με το πόσα;
Κι η αγάπη, πολλή, λίγη,
πάγει τώρα με το ζύγι.
--------------------------------------

  Τι πεζότης στην Ελλάδα!
Πού αισθήματα, πού πάθη;
Όλα ’μβήκαν στην αράδα,
και το έκτακτον εχάθη!
-------------------------------------

Το ψωμί ακρίβηνε... γιατί άρχισαν να τρων και τα γαϊδούρια... και οι δούλοι λιγόστευσαν, γιατί άρχισαν να γίνονται αφεντάδες!
------------------------------------
Όλοι γινήκαμε σοφοί,
όλοι μας διαβασμένοι.
Μα δεν ηξεύρω, μα το ναι,
από αυτό τι βγαίνει.
Ψωμί δεν βγαίνει θετικά
απ’ όλα τα ελληνικά.
-----------------------------------

 Του ανυπάνδρου η ζωή είναι σαν κρύο φαγί.
-----------------------------------

 Η πανδρειά μοιάζει φαγί που καίει. Ξεύρεις να το φυσήσεις να κρυώσει; Πάει καλά. Δεν ξεύρεις; Σου καίει την γλώσσα και κάνεις φουσκαλίδες.

-----------------------------------