"Είχα εδώ και ώρα, παγιδευτεί/ με ένα ιώδιο, χρωμάτιζα/ την ανοικτή
πληγή, όση άφηνα/ για μια ανάγκη, υπενθύμιση/ ήταν περίεργο, ο πόνος να
χωρίζει/ το καλό και το κακό, σε εξισώσεις/ όμως δεν έψαχνα, έφτανε η
συνήθεια/ να μετρώ αδιέξοδα και νέους δρόμους/ στα πλαίσια πάντα, μιας
εξ ασθενούς ανακύκλωσης/ ότι περιεργαζόμουν έφθινε, μια νιτρική
κατάποση/ το δηλητήριο, μας έβγαλε μέσα/ ήταν οι εποχές άρρωστες,
χαρίζανε ενοχές."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου