το τζάμι στην κάμαρά μου, να μην το καθαρίσεις.
Χρειάζομαι εκεί που ονειρεύομαι, να έχω
ένα τζάμι που να μην είναι αόρατο.
Το θέλω χλωμό
Σαν την ξεχασμένη σουμάδα στο γαμήλιο ποτήρι.
Ξόδεψα πολύ από το γάλα των μαστών μου
για να το θαμπώσω
Και κοπάνιζα καιρό, λόγια αμυγδάλου για το μείγμα.
Έλα…
Και κοντά μου κάθισε, αν θες…
Μόνο το τζάμι μου να καθαρίσουμε, μη μου ζητήσεις.
Απ’ το θολωμένο τζάμι της κάμαράς μου
μπορούμε να κοιτάξουμε μαζί τον έξω κόσμο…
Εσύ θα παραπονεθείς πως καθαρά να τον δεις,
δεν μπορείς μέσα από θολούρα…
Αλλά εγώ θα επιβιώνω
μακριά από τα φονικά,
μυρίζοντας άρωμα πικραμύγδαλου τις ευκαιρίες,
να τον αναδημιουργώ
…όπως τον έχω ονειρευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου