"Όσο κι αν επέμενε/ θυσίαζε τη ζωή του/ τίποτα δεν άλλαζε/ είχε παγιωθεί
η ανάγκη/ ότι εκεί, ήταν η άκρη/ ένα χρώμα μακριά/ πέρα από το κόκκινο/
είχε περάσει, στα άκρα/ ήταν κι η συνήθεια/ τον κρατούσε νέο/ στα λάθη,
τα σφάλματα/ μονολογούσε, ένα ενδιάμεσο/ χάριζε, τις ανάγκες του/
παραφωνία, οι φωνές του/ μια νότα τρέχει/ τώρα, μακριά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου