με λουλούδια στα μαλλιά και φως στα μάτια..
Έτσι ξεκίνησε..
κι ας μην υπήρχε κανένα πλοίο να ταξιδέψει..
Μπερδεύτηκαν οι ζωές..
έβγαλαν αληθινούς τους ποιητές
που οδύρονται με καιόμενη από πόθο σάρκα…
την ώρα που ο έρωτας λιμοκτονεί και πεθαίνει..
Ο ίδιος έρωτας των διθυράμβων..
άτρωτος από μικρόβια θεατρίνων..
ασύγκριτος..ανέγγιχτος..
σαν από κρυστάλλινη πηγή ρέων..
μα περίμενε χωρίς να περιμένει…….
Έρωτας που αυτοπυρπολήθηκε
και κλείστηκε στάχτη αιώνια σ' ένα κουτί..
Δεν τόλμησε ούτε στον άνεμο να σκορπιστεί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου