"Πάλι μια διάλυση, μετρούσε σύννεφα/ ανασφάλεια, οι παλιές συνταγές/
ατέλειωτα κομμάτια, στον κόσμο διχασμένα/ αγαπάς μέχρι να καείς, έτσι
πάντα γίνεται/ και μετά τελειώνει, στο πρώτο αδιέξοδο/ ασυμφωνία ο
χειρισμός, ασυμφωνία η διάρκεια/ κόπωση η νύχτα, όσο επανέρχεται νέα/
αδικία ο συμβιβασμός, με τα γεγονότα/ το πάθος να κυλά, σαν φλέγεται/
υποσυνείδητα σε έχανα/ είχα περιορίσει το χώρο, σε σημειώσεις/ ότι
βάθαινα γινόταν δικό τους, γύριζε και περίμενε/ ρωγμές εδώ και ώρα, με
διχάζουν/ κλείσε την πόρτα, λένε/ και φύγε, στο ξημέρωμα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου