πως όλα τα ρολόγια σταμάτησαν
σαν να ήθελαν
να παγώσουν το χρόνο
σα να μην ήθελαν
κι εκείνα να φύγεις.
Ο χρόνος όμως αδυσώπητος
έτρεχε να σε προφτάσει
πριν στρίψεις
στο επόμενο στενό.
Τα έσπασα τότε τα ρολόγια
κι λεπτοδείκτες ακίνητοι
δείχνουν πάντα την ίδια ώρα.
Το στενό που έστριψες
πάντα υγρό,
κι οι φανοστάτες
πάντα εκεί
να στέκουν σκοτεινοί.
Θυμάσαι, που γύρισες
κι αιχμαλώτισες
το τελευταίο μου βλέμμα ;
Από τότε έχω να δω
τον ήλιο .
Τον πήρες μαζί σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου