Διαφημίζει τσιγάρα στο απέναντι κτήριο
Το κορίτσι στο καφενείο σερβίρει σύννεφα
Το δέντρο στη στροφή του δρόμου
Συναντιέται με τη βροχή
Ξυράφι το άλλο μισό της σελήνης σου
Ξεχασμένο στο ερμάρι του νιπτήρα
Στην παλάμη μου η σκόνη απ’ τα φτερά σου
Υδάτινο συναίσθημα
Με οχυρώνει σε φρούριο κοχύλι
και εγώ το ανακαλύπτω.
Ανακαλύπτω ένα μέρος του
και μετά το εγκαταλείπω.
Αρνούμαι την τρέχουσα οπτική
της πραγματικότητας που είναι η καταστροφή της.
Θέλω να προσεγγίσω περισσότερο
την αλήθεια, αυτό που γίνεται.
Η βροχή δεν είναι απλά
ένα φυσικό φαινόμενο.
Ο έρωτας δεν διαιωνίζει μόνο το είδος.
Περνάω σ ένα χώρο άρρητο
που όλα έχουν περισσότερα ποσοστά.
Εκεί το μέτριο της ύπαρξής μου
με αφήνει αδιάφορο.
Και κανένας φόβος, καμία σκιά
δεν έχει θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου