Η Θλίψη / Λο Μπιάνκο Μαριέττα

Η Θλίψη είναι μέσα μου 
στο είναι μου 
τη νιώθω πάνω απ΄τα ωσαννά
τις ενοράσεις, τους ρεμβασμούς .
Κοιτάξτε! Κοιτάξτε την ομίχλη
αυτόν τον μανδύα στον αστερισμό μου. 
Με κρύα πνοή σκεπάζει
του Φλοίσβου τις εξομολογήσεις,
του δειλινού την ευδοκία.
Η θλίψη μου βουλήθηκε,
να σχηματίζει το φεγγάρι 
με γκρίζους κάλυκες, 
να κρύβεται μόνη, φιλέρημη, 
να ξεσπά στη καρδιά μου, 
σαν καταιγίδας θύσανος. 
Κύριε, Κύριε, μην κλείνεις τη θύρα 
με του εσπερινού το φως.