Κάποτε θυμάμαι
2.
Κάποτε θυμάμαι
3.
Κάποτε θυμάμαι
εσύ ούτε που το είχες λογαριάσει,
σε τιμή ευκαιρίας,
πάντα έτσι έλεγες)
να έτσι
κόβοντας τον αέρα,
κλείνεις και την κουρτίνα στον ήλιο.
Σε λίγο πεθαίνεις και με λυγμούς
Φωνάζεις: «Φοβάμαι τη ζωή»
Δεν είναι ζωή ο θάνατος!
Άλλη ώρα θα το συζητήσουμε!
Σου σκούπισε αστραπιαία το δάκρυ
Μην σε δούνε κλαμένη.
Ντρέπεσαι.
Ντρέπεσαι για τη ψυχή σου
Χρόνια μια φοβισμένη ζωή, κατοικούσε μέσα σου.
Ή όχι;
Και κείνος
είχε φύγει τρέχοντας απ΄ τους δρόμους
Κλείστηκε στις μουχλιασμένες κάμαρες
Μες τις ζωντανές κολάσεις
Όπου οι ψυχές καθαγιάζονται
Μονάχα με γραφές.
****
Πληροφορίες για την Ομαδική Ποιητική Συλλογή μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο, καθώς και να αναγνώσετε τους Ποιητές που συμμετείχαν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου