Στέκεσαι
μπροστά σε αρχαία λείψανα
σε σαπισμένα
κουφάρια
κλαις…
Το κορμί σου
παραδομένο –σκεύος- σε ξένη καρδιά
εσύ
εγκλωβισμένη μέσα του.
Η καδιά
χτυπάει…
καταναλώνεσαι,
καταναλώνεσαι
μαζί με το κορμί σου…
Κάποιος άλλος
ζει μέσα από σένα.
Ήξερε ποια
κουμπιά σου να πατήσει, τι να σου πει.
Σε έπεισε πως
πρέπει να γίνει έτσι.
Η καρδιά
χτυπάει…
καταπιέζεσαι…
ακυρώνεσαι…
Στέκεσαι πάνω
από άψυχα κορμιά
από νεκρά στοιχειά…
κλαις…
Η δικιά σου
καρδιά,
πεταμένη στα
αγριόχορτα, άθικτη.
Πάλλεται…
Σε ζητάει.
Αποφάσισε
προτού σαπίσει:
Θέλεις μια ζωή
δικιά σου
ή θα μείνεις
αιώνιο εξάρτημα μιας άλλης;
***
Κοιμήθηκα ερωτευμένος και ξύπνησα ποιητής.
Αν κοιμηθώ ποιητής, θα ξυπνήσω ερωτευμένος;»
Κοιτάζει τον κόσμο απ μια φρέσκια οπτική γωνία:
«- Τι να κάνω όταν ξεμείνω από λέξεις;
- Πάρ’ τες και γύρνα τες ανάποδα,
βρες τους γωνίες που δεν έχει δει κανείς
***
Κοιμήθηκα ερωτευμένος και ξύπνησα ποιητής.
Αν κοιμηθώ ποιητής, θα ξυπνήσω ερωτευμένος;»
Κοιτάζει τον κόσμο απ μια φρέσκια οπτική γωνία:
«- Τι να κάνω όταν ξεμείνω από λέξεις;
- Πάρ’ τες και γύρνα τες ανάποδα,
βρες τους γωνίες που δεν έχει δει κανείς
από την ποιητική συλλογή: Γράμμα σε
αλλόκοτη καρδιά, εκδόσεις Vakxikon 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου