Δέρμα του τυμπάνου της καρδιάς σου, που επάνω του εμείς τα εκατομμύρια
Χορεύουμε. Φοβάμαι πως κολλάμε, σαν χοντρές βδέλλες
Πάνω στις φλέβες σου.
Η καθημερινή μας ασυνέπεια
Αμβλύνει την αιχμηρή κόψη της θέλησής σου.
Οι συμβιβασμοί μας αδειάζουν την πληρότητα των πράξεών σου-
Που ταΐζει τα άδεια από θέληση στομάχια μιας ηπείρου,
Τι θα μείνει από σένα, Μαντέλα;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου