Κυκλώνιο (απόσπασμα)

Εκείνα τα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο
Και δεν είχε ήλιο το κλάμα των παιδιών
Κανείς
Κανείς δεν ρώταγε
Κανείς δεν κοίταζε τη σάρκα που
Φιλούσε στο στόμα τις καμινάδες
                                                                                                           Καντίς Β
                     Υπεράνω των ύμνων
                     Στο λαμπύρισμα της γλώσσας
                     Αιωρείται το Τίποτα
                     Αιωρείται το Τώρα
                     Ευλογητός που γυμνώθηκε                     
                     Και γυμνός πορεύτηκε
                     Ευλογητός
                     Ο κληρωτός της μοίρας
                     Ας μεγαλύνεται η μνήμη του
                     Ας ευλογείται

Ένα παιδί ονειρεύεται

Ποιοι έκλεισαν  τους οχετούς και πλημμυρίζει ο τόπος
Ποιοι άνοιξαν τις σήραγγες και ρούφηξαν το σώμα
Ποιοι σκόρπισαν στους δρόμους τα ιμάτια;
                             
Διάβαζε τους στίχους
Η μητέρα με κρατούσε από το χέρι
Τότε κάποιος σήκωσε το μαχαίρι του χωρισμού
To πρωί στο μάθημα φώναξε
Τα  παιδιά άφησαν
ίχνη των ποδιών τους στα όνειρά μου
      
Δίπλα του η Λέα χάραζε με το μολύβι  
Ζωγράφιζε σύννεφα
Σύννεφα με γραμμές     
εκείνος δεν ήταν στις γραμμές της
      
Δεν ήταν    
Πώς μπορεί να διηγηθεί