Πάει καιρός ! Συμφορά μου! Τηλλυριά σε συλήσαν/
σε αρπάξαν γεράκια σε πετάξαν στο δρόμο/
με πληγές ανοιγμένες και το αίμα να τρέχει.
Σα ποτάμι χωρίζει η ψυχή μου στα δύο !
Ούτε πέντε δεν ήσουν λευτεριάς αγνά έτη/
οι ναπάλμ τους προσφέραν τα παιδιά σου στο Θρόνο/
Μα θυσία μην κλάψεις και ποτέ μην πενθήσεις/
γιατί το αίμα ποτίζει της ψυχής μας το δένδρο.
Των εμπόρων τα κτήνη δεν χορταίνουν με πόνο/
και έτσι σπέρνουν τον τρόμο να γευτούνε τη λεία/
μα ο αιώνας γυρίζει και μαζί και η μοίρα/
όλων όσων προάγουν τις πατρίδες των σκλάβων.
Κι΄αν σε πρόδωσαν τώρα και σ΄αφήσαν στο πόνο/
λίγα χρόνια πια μόνο θα τους πάρει η μπόρα.
Και γνωρίζω την θλίψη ! Συντροφιά σου τα βράδια !
Και ότι αφήνει σημάδια λευτεριά καρτερώντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου