Αχαιούσα ακτή μια γης ποτισμένη με αίμα/
Μια ζωή κυνηγώντας να σπάσει τα δεσμά της θανής/
Χρόνια τώρα προσμένεις, χρόνια τώρα σε γέμισαν ψέμα/
χρόνια τώρα φωνάζεις «λατρευτή λευτεριά μου αργείς;»
Τρεις δεκάδες τα έτη, της σκλαβιάς, της φυγής και του μίσους/
σε ποια χάρτα να γράψεις,
και αυτί θα ακούσει τα ρητά της οργής/
θύμα εσύ τραγικό, των Εθνών του ασίγαστου πάθους/
ομορφιά βιασμένη προσφορά στο βωμό της ντροπής.
Μια πατρίδα, μια χώρα, μια πόλη διχασμένη στα δύο/
προσφυγιά αμφοτέρων, μετοχή πιο πολλών
μα οιμωγής μια κραυγή/
τί κι΄αν έξω σε καίει λιοπύρι στην ψυχή σου το κρύο/
μα το τρέπεις σε ψύξη που δεν κλίνει αυχένα στη γή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου