Μαρία Γκοροστιέτα

Ω, Γυναίκα της φωτιάς από το Μεξικό,

Μαρία Γκοροστιέτα,

το αίμα σου Λουλούδι της ερήμου

μονάκριβο, ωραίο!

Στης Δύσης το χρυσαφένιο ορίζοντα

η απαράμιλλή του ευωδιά

πλημμύρισε όνειρα

το απόμακρο Τικιτσέο.

*-------*-------*

Λευκός Θάνατος,

σκοτάδι μες στη νιότη σου,

Μαύρος ο Λύκος

για σένα παραφυλάει,

μα η γενναία σου ψυχή

Φως των Αζτέκων διαχέεται,

ο Ήλιος πάνω απ’ τα σύννεφα,

Αγέρας βορράς

τον αψηφάει!

*-------*-------*

Στο Τεοτιχουακάν,

Μαρία Γκοροστιέτα, θυσία έγινες,

ιέρεια ακατάβλητη,

εμπρός στους Έμπορους των Αισθήσεων

δε μέτρησες διόλου τη ζωή σου,

καρδιά της Αντίστασης ακούσθηκες παντού,

μαχόμενη η φωνή σου.

*-------*-------*

Στο Ελ Λιμόνε τρεις σφαίρες του δόλου

σφηνώθηκαν στο κορμί σου,

θαύμα που τις ξερρίζωσε

η ατσάλινη θέλησή σου.

Μαρία Γκοροστιέτα, φτιαγμένη είσαι

απ’ του Ζαπάτα το αδούλωτο σκαρί,

του Βίλα ατρόμητη ψυχοκόρη,

Ηρώων συνείδηση,

σου ψιθυρίζει στο αυτί,
«Μη σταματάς Προχώρει».

*-------*-------*

Όμως, το ήθος, η Πίστη στο Αγαθό

οι αρχές που υπερασπίζει,

στης τηλεόρασης τα σήριαλ

πληρώθηκαν με υποκρισία κι άδικο,

ο Δρόμος μάταιος που ελπίζει.

Πώς διαστρεβλώνονται τα λόγια της,

και τις ιδέες της,

Τυφώνας Σάπιων τις αφανίζει!

*-------*-------*

Ύαινες και Θρασύδειλοι

ενέδρας σου ύφαναν ιστό,

Μαρία Γκοροστιέτα,

φρικτά σε εκτέλεσαν

στο Σαν Χουάν Ταραραμέο,

ορίζοντας το τέλος σου απάνθρωπο,

ύπουλο και μοιραίο.

*-------*-------*

Ω, δύστυχη κόρη

της Αγάπης και της Ανθρωπιάς

τα αστέρια τώρα ζεσταίνουν τ’ όνειρά σου!

Στη γη του Μεξικού όμως για ιδές,

σκλάβα η Ελεύθερη ψυχή,

πώς έπεσε ξανά νεκρή!

Μαρία Γκοροστιέτα,

από τους κομμένους σου αντίχειρες

έσπασε δεν ακούγεται πια, Σιωπή,

άηχη καστανιέττα.