«Παρακαλώ σε, φίλε μου, / μη μου μιλάς εδώ πέρα στην ακρογιαλιά, / μόνʼ
άκου τον πλατύ λόγο της θάλασσας. / Άκου πολύ, να δροσιστούν τα
συναισθήματά σου. / Γείρε στα πολύχρωμα βότσαλα / και βάλε πάνω τους τʼ
αφτί. / Θʼ ακούσεις νανουρίσματα και μύρια μυστικά. / Είναι καλός
αφηγητής η θάλασσα / και καλός τραγουδιστής. / Μονʼ άκου, άκου, άκουε, /
κι ο νους σου ας ταξιδεύει.»
-----------------------------
«Το φεγγάρι σήμερα, / – ώρα τρεις μεταμεσονυχτίως – / παραπατά σαν
μεθυσμένο, θαρρώ, / στη στράτα τʼ ουρανού. / Ίσως να πέρασε απʼ τα
ταβερνεία, / που ήταν στο δρόμο του / και το κέρασαν οι θαμώνες / από
ένα καρτούτσο ρετσίνα… λέω.»
------------------------
«Με έφηβη γραφή / υμνώ το γλυκό, άσπιλο, κορμί σου, / κοπέλα ώριμη!... /
Έτσι όπως στέκεις ντυμένη το πολύ φως / σαν σώμα άνοιξης μαγεύεις. /
Δεν έχει το βλέμμα μου / ασελγή επιθυμία. / Φιληδονία δεν τʼ αγγίζει. /
Πρόστυχες φαντασιώσεις δεν το λερώνουν. / Μόνο ξωτικά νησιά προβάλλουν
ξάφνου / μπροστά στα μάτια μου!...»
--------------------------
«-Γέρασα πια. / Τι να τα κάνω τώρα / τα επιθετικά όπλα μου, τʼ ακόντια
και τα τόξα. / Σε λίγο θα πετάξω και τʼ αμυντικά μου: / τις ασπίδες και
την πανοπλία μου όλη. / Μου είναι άχρηστα κι αυτά. / Μονάχα οι
αναμνήσεις αγώνων / μου κρατούν συντροφιά.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου