χιλιάδες χρόνια πεθαίνω
και πάντα ζωντανός είμαι
Αλλόκοτη η ζωή μου
Απ’τη σπηλιά στα σαλόνια
να αυνανίζω τη νύχτα
να ξεπουλάω τη μέρα..
Πάντα ανήμπορος
πάντα επικίνδυνος..
Ποια γιορτή και ποια χαρά
τις βούλιαξα και τις δυο..
Άδεια η ψυχή βλαστημάει..
κορόιδεψα τους θεούς
κορόιδεψα τους φίλους..
Τώρα ευαγγελίζομαι ιδέες
και γελάω με το έγκλημα..
Εγώ ο άνθρωπος
που με πίστεψα
και με πρόδωσα στη στιγμή,
ξεμακραίνω
χωρίς συγνώμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου