"Γύριζες όλη τη νύχτα, μόνη, εξουθενωμένη/ σαν ξένη, μα αφιλόξενη στο
δικό σου χώρο;/ έψαχνες κάτι να συνδέσεις, το ξεχασμένο χτες/ ή και ένα
αύριο, όλα περασμένα στην ώρα τους/ κρατούσες αγωνία, διχασμένη τώρα σε
επαναλήψεις/ τίποτα δεν πρόδιδε ποτέ, τις επιλογές σου/ περισσότερο τις
ανάγκες σου, είχες χαθεί τελικά/ σε ένα αδιέξοδο με τοίχους, τζάμια,
κάποια τετράγωνα/ ξεχασμένα, ότι κάποτε αγόρασες για συγκατοίκηση/ ίσως
πρόσωπο, κρατάει την καρδιά σου δαγκωμένη/ λείπει, μα δυστυχώς τακτικά
επανέρχεται να το θυμίζει."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου