Από βιασύνη ίσως της φαντασίας
όσο ο επουράνιος κόσμος, πιο θρασύς,
θρονιάζεται στο μέσον της κάμαράς μου
ένα σμάρι πουλιά μετανάστες
στην αυλή μου βρίσκει απάγκειο
Μειλίχιος ο ήλιος επεμβαίνει στο σπίτι μου
Ποτίζω τις γλάστρες με δυόσμους και βασιλικούς·
τον καλοδέχονται. Μυρωδικά και γιασεμιά
γλιστρούν στα πόδια
Σερβίρω ό,τι καλλίτερο έχω
Ποτό από βύσσινο σε φυσητό γυαλί
με το φτερούγισμα αγγέλων
και φαντασία μες στο πιατάκι του γλυκού
που κινδυνεύει στην άκρη τραπεζιού
από βιασύνη…
Μια γαρυφαλλιά με τιμάει ανθίζοντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου