Άγιος Φεβρουάριος του Δήμου Μούτση σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου

Τραγουδούν Δημήτρης Μητροπάνος και Πετρη Σαλπέα

τα μουσικά κομμάτια του δίσκου

• Εισαγωγή --ορχηστρικό 
• Αγιος Φεβρουάριος --Πετρη Σαλπέα 
• Άλλος για Χίο τράβηξε --Δημήτρης Μητροπάνος 
• Το σπίτι στην ανηφοριά --Πετρη Σαλπέα
• ο χάρος βγήκε παγανιά -- Δημήτρης Μητροπάνος 
• Στην Σμύρνη και στο Αιβαλί --Δημήτρης Μητροπάνος , Πετρη Σαλπέα 
• Σταμάτης Κομνηνός --Δημήτρης Μητροπάνος
• Κι αν φταίει κανείς -- Πετρη Σαλπέα 
• Το Κομοδίνο--Πετρη Σαλπέα 
• η σούστα πήγαινε μπροστά -Δημήτρης Μητροπάνος
•  Αγιος Φεβρουάριος --Πετρη Σαλπέα 

Αγιος Φεβρουάριος

 Στα εννιακόσια δέκα οχτώ
από την Μικράν Ασία
μου 'στειλες κάρτες με στρατό
και με την Αγιά Σοφία

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό

Μ' από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυό
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ

Πρόσφυγα σ' έριξαν εδώ
κι ο χάρος έξι βήματα
στα χρόνια που 'ρθα να σε δω
μέσα στα παραπήγματα

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό


Άλλος για Χίο τράβηξε

Στα καλντερίμια συζητούν
ως το πρωί γειτόνοι
μα σκοτεινιάζει ο καιρός
και στις καρδιές νυχτώνει

Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει

Σε πανηγύρι και γιορτή
απ' την Αγιά Μαρκέλλα
σ' αγόρασα χρυσή κλώστη
και κόκκινη κορδέλα

Άλλος για Χίο τράβηξε πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
κι άλλος στης Σύρας τα στενά
αίμα και δάκρυα πίνει



το σπίτι στην ανηφοριά

 Το σπίτι στην ανηφοριά
και στο παλιό δρομάκι
Τα παραθύρια του κλειστά,
θάνατος και φαρμάκι.

Να θυμηθείς αποβραδύς
ν' αλλάξεις δρόμο, μην το δεις,
το σπίτι στην ανηφοριά
μονάχο του μέσ' στο βοριά.

Το σπίτι στην ανηφοριά
του φύγαν οι γειτόνοι
Και δεν περνά περαστικός
μήτε πουλί ζυγώνει.


 ο χάρος βγήκε παγανιά

Ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά
μεσ' στη δική μου γειτονιά
κι από τον πολύ συλλογισμό
έχασε το λογαριασμό

Κι από μια πόρτα χαμηλή
κι από μια σκοτεινή αυλή
βγήκε κλεφτά, κλεφτά ο σιδεράς
ο σιδεράς και του είπε λόγια της χαράς
Ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά
μεσ' στη δική μου γειτονιά

Ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά
και θέρισε μια γειτονιά
και έγινε μαύρος ουρανός
και ανεμοζάλη και καπνός


  Στη Σμύρνη και στo Αϊβαλί
 Στη Σμύρνη και στo Αϊβαλί
και σ' όλη την Ανατολή
δεν είχε τύχη ν΄ ακουστεί τέτοιο κακό
τέτοιο κακό και να γραφτεί

Είδα μαχαίρι και φωτιά
κι είδα παλάτια και γυφτιά
μα πολιτείες και χωριά
να ξεψυχούν, πρώτη φορά

Είδα κι αγάπες και ντροπές
να σβήνουνε σαν αστραπές
Είδα και ανθρώπους δίχως νου κι άλλους να κλαιν
κι άλλους να κλαιν και να πονούν

Στη Σμύρνη και στ' Αϊβαλί
και σ' όλη την Ανατολή


Σταμάτης Κομνηνός

 Αυτό το γράμμα το στερνό
απ' το παλιό λιμάνι
στο γράφω τώρα που πονώ
για το Σταμάτη Κομνηνό
στη Νέα Ορλεάνη

Όταν περνάς Ωκεανό
μ' Αύγουστο και φεγγάρι
να θυμηθείς τον Κομνηνό
που ήταν γεφύρι να περνώ
και στα στενά λυχνάρι

Πουλί κανένα δεν πετά
την ώρα που βραδιάζει
ποιος είναι αυτός που μελετά
το θάνατο στη λεβεντιά
Χριστέ μου και μοιράζει




Κι αν φταίει κανείς

 Μαύρο πλακάκι στην αυλή
κι άσπρο κλουβί για το πούλι
κι η τζαμαρία με τις φτέρες
για να ξυπνάς ένα πρωί
και να θυμάσαι άλλες μέρες

Κι αν φταίει κανείς να μην το πεις
τα λόγια είναι της ντροπής
κι ό,τι ραγίζει δεν πονά
ποτάμι ο κόσμος και περνά

Δρόμοι γεμάτοι πιπεριές
και ξαφνικές καλοκαιριές
απ' τα μισά του μήνα Μάρτη
στον κόσμο τούτο είναι φορές
που πάει κανείς και δίχως χάρτη

το κομοδίνο
Πάνω απ' το κρεβάτι στολισμένο
σε βελούδο μαύρο, θωρηκτό
Και πιο δίπλα ήταν διπλωμένο
το άλμπουμ με δικέφαλο αετό

Γράμματα μ' ευχές κι' αφιερώσεις
μέσ' στο κομοδίνο σιωπηλές.
Κάποια μέρα σου είπα να τα δώσεις
κι άρχισες να βρίζεις και να κλαις.

Χάντρες κεντημένο το φουστάνι
και το τίμιο ξύλο στο πλευρό.
Κάμαρες που μύριζαν λιβάνι
και του Ιορδάνη το νερό.

η σούστα πήγαινε μπροστά
 Η σούστα πήγαινε μπροστά
κι ο μάγκας τοίχο-τοίχο
δεν έτυχε στα χρόνια αυτά
τίποτα να πετύχω

Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές
του Αη-Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες
αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες
που 'χουν πεθάνει

Με βάλαν πάνω στην κορφή
στ' αγριεμένο κύμα
στης Σμύρνης την καταστροφή
στ' άδικο και στο κρίμα