κεριά, οι σκέψεις μας/
αναβοσβήνουν, στον πρώτο άνεμο/
σημαία, κυματίζει ιστορία/
τσαλακωμένοι ρόλοι, καλοκάθονται/
σε μια πόρτα, πριν κλείσει/
παράθυρα, τόσα παράθυρα/
για ξεπούλημα/ και εκείνη, νοσηρή χώρα/
παλιά αγάπη, γλυκοκοιτάει/
και δεν νιώθει ενοχή/
μια προστυχιά, η εξουσία/
μας μοιράζει, μας γεμίζει διαβολή/
κι όμως, μοιραστήκαμε, χαθήκαμε/
αλίμονο στα χρόνια/ τρέχουν ρολόγια/
και ξενυχτάνε σε αδιέξοδα/
ένα αίνιγμα, μια ενοχή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου