Άρεως

Τράβηξε το κουρτινάκι
των λευκών στιγμών
κι απλώθηκε στο δρόμο
βαριά η σκιά της υπομονής
των αιώνων

Έσπασε ένα τσουρούλι
χρόνου σε κομματάκια
και μαζεύτηκαν
τα περιστέρια της συγγνώμης
να καταπιούν το ψιχαλάκι τους

Έσπρωξε τη σκουριασμένη
πρόκα του μεσονυχτίου
στα πλευρά της Ανάστασης
και πετάχτηκαν σταγόνες
οι παπαρούνες στο μέτωπο
του λυπημένου ουρανού

-μην εύχεσαι περιπάτους
μέσα στους αιώνες
μια στιγμή άνοιξη να εύχεσαι
-φοβάμαι
-αστράφτει δυνατά σου λέω
και κόβει το σκοτάδι καλύτερα