Ἀποστολὴ πέμπτη (μυστικὴ σύντομος)

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος
καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν
καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

Στεφάνι καταθέτω μεσούσης τῶν αἰώνων,
στὸν μέγιστο Ἄγνωστο φιλόσοφο,
ἀγάπης τέλειο μαθητή,
πόνου ἱεροῦ θεραπευτῆ,
υἱοθεσίας μητέρας τοῦ παντός,
Ἰωάννη τὸν λεγόμενο,
συνοδείας εὐαγγελιστῶν
τοῦ πλήρη ἀνθρώπου τέταρτον,
τοῦ τὸ σκίτσο προσώπου, κατὰ τῶν μυστικῶν,
τέλειας κόσμου φωτίσεως τροφῆς δεικτικοῦ,
τῶν ὅρων τῆς ὕπαρξης ἀκριβῶς σημειολογῶν,
φιλοσοφίας Ἑλλήνων σταθερὸς ἀγωγὸς
καὶ ἡμετέρων ἐφέσεων πατὴρ ταπεινός.
Εἰς Ἰωάννην ἐν συνόρῳ βρίσκοντος
νήσου Ἑλληνικῆς
καὶ βίβλον ἐκλάψαντος γένους,
αἰωνίως ἀνθρωπιστικῆς.