Τα δάχτυλά σου αγγίζουν το στέρνο μου
Με μιαν αρχαία αφοσίωση
Και ψαχουλεύουνε τα ίχνη των καρφιών
Με την επαγγελματική ευσυνειδησία ηθοποιού
Που ψάχνει να 'βρει την παλιά ιερότητά του
Τότε που επαρίστανε θεούς
Κι είχε το θράσος να μιλάει τη φωνή τους.
Άλλωστε τότε, όπως τώρα, στην Αθήνα
Το δράμα ήταν προϊόν δικαιωμάτων
Που έδινε ο δήμος στους πολίτες
Με στόχο ν' αποκαλυφθεί
Το τέρας κάτω από την κάθε μάσκα.
Μόνο που σήμερα οι ηθοποιοί
Πεθαίνουν στις τηλεοράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου