Θεαματικά ήξερε να τιμά, το πνεύμα της, κατοικεί σε έναν τόπο από φαντάσματα, σαν στοιχεία αόρατα υπερφυσικού χορεύουν για να ξυπνήσει, αίσθηση και ομορφιάς!...
Δεν μπορεί να κρίνεται σαν καθορίζει την ύπαρξη της, γέμιζε σε ένα ηλιοβασίλεμα που άφηνε, πνοές;!...
Θάλασσας εφούντωναν σαν μία διαλυμένη έκφραση στο μεγαλείο ήλιου προσπαθούσαν να φωτίσουν, σκέψεις;…
Ανατολής των ανταγωνισμών τους όρθωναν, ασταθής, το περιβάλλον τους να μοιάζει σε μια ρευστή ουσία αναπτύσσονταν βγάζοντας φωτιές, θάμπωνε σαν έδινε και έδενε την ομορφιά, ζωής αντιμετώπιζε, σαν ένα θήραμα, δεν μπόρεσε να αποκτήσει... η θεϊκή η - η ανθρώπινη «ευγενική» στη φύση του χαρακτήρα της δεν την απόκτησε, φούντωνε κι έσβηνε... θάλασσας, κι εμέ άναβαν οι σκέψεις, σε μία σκηνική δημιουργία, σαν μία ιδέα γέμιζε, φαντασίες της!...
Στρώνω, σκαλίζοντας, σαν μία στολή πραγματικότητας, στο φως... βρίσκω, κάθε βαθμό ευκολίας της στρώνω, το πιο όμορφο κοσμικό παράπονο... ξανά φως με γεμίζει…θεότητα, δεν μου προσφέρει, ούτε αξιώματα στο σύμπαν του πρόσφερε, αστάθεια, οντότητας σε έγραφα γκρεμίζονταν σε ανάλογες συνθήκες μοιάζουν, σε μία πτήση ψυχής θαυμασμού φωτός, με βασιλεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου