50 Ποιήτριες της Κύπρου κοινωνούν ποίηση με ένα στίχο

1.     Χριστιάνα Αβρααμίδου: Δεν τον θέλω άλλο τον ήλιο στη ζωή μου/  
με έχει κάψει στα μάτια.

2.     Ειρήνη Ανδρέου: Κάνω επανάσταση με ρίμα και οργή.

3.     Αστραίου Νέβη: Καταναλώνω τη γλώσσα μέσα στη μνήμη.

4.     Αλεξία Βίκτωρος: Έτσι οι αγάπες γεννιούνται; / Με τσιμεντόλιθο στο χέρι.

5.     Στέλλα Βοσκαρίδου: Έι, κρατήστε και για μένα μια θέση στο δειλινόδεντρο!

6.     Πίτσα Γαλάζη: Οι αγρυπνίες με σκάβουν/ να κατοικώ σε σπήλαια/με το προγονικό σημάδι στο γόνατο.

7.     Γαλανού Αλεξάνδρα: Κι έτσι όπως σβήνει/το περίγραμμα της μέρας, τεντώνει τη σιωπή/ μέχρι εκεί που δεν φθάνει /ο ήχος των λέξεων.

8.     Άντρια Γαριβάλδη: Έτσι, χωρίς βιασύνη / ρίξαμε πίσω μια στερνή ματιά κι εκεί το βήμα χάθηκε.../  μέσα στο άγνωστο.

9.     Εύα Γεωργίου: Στην εξουσία της προσταγής καταρρέει ο χρόνος.

10.                        Δημητρίου Ναδίνα: Γυρεύαμε πατρίδες/ και πατρίδες σε αργοφέξιμο.

11.                        Αλεξάνδρα Ζαμπά: Πάντα η ίδια σάλπιγγα/  από γη σε ουρανό σέρνεται παράπονο.

12.                        Ανδρεανή Ηλιοφώτου:      Μα τι, θαρρούσε πως λογίζεται/ Ζωή με δίχως αυταπάτες!

13.                        Ελένη Θεοχάρους: Ωστόσο, εξαγόρασε τις μνήμες η Αλεξάνδρα και δεν πονά.

14.                        Αγγέλα Καιμακλιώτη: Κατηφορίζουνε οι άνθρωποι/
σαν τα ποτάμια προς τη θάλασσα.

15.                        Αναστασία Κατσώνη: Ζωντανέψαμε στο πέρασμά μας/

το νεκρό φως του καντηλιού.

16.                        Ελένη Κεφάλα: Πίσω από κάθε ποιητή βρίσκεται κάποιος άλλος/ άγνωστης ταυτότητας.

17.                        Φροσούλα Κολοσιάτου: Η αλμύρα διαβρώνει τους νεκρούς/
Γωνία ακτής και θάλασσας.

18.                        Βέρα Κορφιώτη: Η Ελευθερία εδρεύει μονάχα στο βάθος.

19.                        Κατερίνα – Κωνσταντίνου Μάτσιου: Βάλε το χαμόγελό σου και ... ξεκίνα για τη ζωή/ Μην φοβηθείς τις ανηφόρες

20.                        Μαρία Κωνσταντινίδου – Δημητρίου: Δεν την αρνιέμαι την ψυχή μου/ κοιτάζω γύρω μου να δω τον έρωτα

21.                        Μαρία Λάβαρη: Οι νεκροί/Δεν μεγαλώνουν./ Στέκουν ακίνητοι στη μνήμη μας και περιμένουν.

22.                        Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου: Μου ακουμπάνε κάποια μυστικά
και μου λένε κράτησέ τα!

23.                        Λίλλη Αυγή: Μέσα μου εγώ εγκυμονώ ένα ποίημα κι αν δεν το γεννήσω θα πεθάνω.

24.                        Μαραγκού Νίκη: Όποιος περάσει στην άλλη όχθη/ δε γυρίζει πίσω ποτέ.

25.                        Λιλή Μιχαηλίδου: Το χάος είναι η αντανάκλαση της κόλασης.

26.                        Μετόχη Ιφιγένεια: Αν ονειρεύομαι/ μη με ξυπνήσεις/ Αν είμαι ξύπνια/ ας μην κοιμηθώ ποτέ.

27.                        Μαρία Μελετίου: Γιατί αξίζει σου χρυσό σαν του Μαϊού το στάχυ!

28.                        Νεοκλεόυς Εύα: Πώς να τ’ αντέξω τούτο τ’ όνειρο/ έτσι που βγήκε απ’ την αρχή κλεμμένο.

29.                        Νικήτα Δάφνη: η ζωή θα κυλήσει/ με την υπόσχεση / να υπάρχει όσο και το όνειρο. 

30.                        Νατζαριάν Νόρα: Ξαναπές μου εκείνο το παραμύθι πατέρα/Το παραμύθι για την ακρωτηριασμένη χώρα.

31.                        Αντρούλλα Θεοκλή- Νικηφόρου: Λευκά περιστέρια/ σήμερα…λευκό τριαντάφυλλο/ καλημέρες σκορπούν!

32.                        Αφροδίτη Οικονόμου: Τους επίγειους θησαυρούς/ Τα χίλια αγαθά / Τούτης εδώ της πλανεύτρας ζωής/ Μην βούλεσαι.

33.                        Έλλη Παιονίδου: Που πάμε/ τα μικρά μας πέλματα πόσο μπορούν να δρασκελίσουν/ την ποικιλία των άστρων;

34.                        Μαρούλλα Πανάγου: Ελπίδες… Κατακάθησαν μα/μεταμορφώθηκαν σ' ανεκτίμητα μαργαριτάρια/ της αιώνιας ανάμνησης.

35.                        Αδελαίδα Παπαγεωργίου: Όσα ζήσαμε/ Καράβια φορτωμένα μνήμες / Σε απάνεμη θάλασσα…

36.                        Μυριάνθη Παπαονησιφόρου: Όνειρο ο κόσμος / όσο ιριδίζει η μέρα μες τα μάτια του.

37.                        Παναγιώτα Πατσαλίδου: Στο προαύλιο της γνώσης ψηλαφώ
αναμνήσεις της ανεμελιάς μου.

38.                        Αντριάνα Περικλέους – Ονουφρίου: Λατρεύω τις νύχτες που για μένα σκοτάδι γίνεσαι.

39.                        Δέσπω Πηλαβάκη: Άν ήξερες πόσο καρτέραγα θα γινόσουν το φως.

40.                        Πλατρίτη Δέσπω: Τες Λυρίδες γύρευα να δω/ με ιώτα να χαράζουν ουρανούς.

41.                        Όλγα Ρουβήμ: Τη νύχτα κοιμάμαι στο κατάστρωμα./ Απλώνω τα χέρια και πιάνω τ’ άστρα.

42.                        Ροτσίδου Φιλιώ: …στο σκοτάδι σκορπίζω τις γνώσεις.

43.                        Παυλίνα Στυλιανού: Όπως κοιτάς τον ουρανό…/ γίνεται η αγάπη κόκκινη φωλιά.

44.                        Ελένη Σωφρονίου : …να βρίσκει τρόπους η αγάπη μας να ζει
μες στο καθόλου.

45.                        Τέμβριου Αθηνά: Η γνώση είχε πάντα ως τίμημα την ζωή και τον θάνατο.

46.                        Έλενα Τουμαζή: ..οι ποιητές θα γεννηθούν στο μέλλον/ το ίδιο κι η ζωή.

47.                        Ελένη Τυρίμου: Δεν έχει μέτρο η μοναξιά /χρώμα δεν έχει η ελπίδα.

48.                        Ελένη Αρτεμίου – Φωτιάδου: …εξόριστη/ ανάμεσα σε όνειρο και εφιάλτη/ καταλήγω.

49.                        Χατζήπαπα Βασίλκα: Δεν αγάπησα όπως μπορούσα. / Δεν αγαπήθηκα όπως θα ‘θελα.

50.                        Χριστίνα Χριστοφή: Είναι τα μάτια των ποιητών δυό ετοιμοπόλεμοι καταρράκτες.