Θωμάς Παπαστεργίου: Αποσπάσματα από ποιήματά του

Το νερό,
το νερό πρέπει να ψάξουμε,
του κορμιού το καθαρό νερό
το δροσερό στη ρίζα του δένδρου».
Μα οι αξίνες μας ακόμη ανίσχυρες
στη σκληράδα του φλοιού

...

Καθώς σμίγουμε στην κόψη του ονείρου
πίσω απ' τ' ανάκατα μαλλιά
ένα κορίτσι μού χαμογελά
γυμνό
που άφησε τον άνεμο στο στήθος του να παίζει..

...

Κάθε βράδυ
ζωγραφίζω
με κίτρινη μπογιά
έναν ήλιο, στον παλιό μαντρότοιχο.
Κάθε πρωί
ο ήλιος
χαμογελάει συγκαταβατικά
κι εξαφανίζει, απ' τον μαντρότοιχο, την ανόητη ζωγραφιά.

...

Φωνήεντα κρυμμένα
πίσω απ' την αυστηρότητα των λέξεων
επαναστατούν
και ξεχύνονται άτακτα στον αέρα.
Κόκκινα ααα και κίτρινα εεε
φωτίζουν την ατμόσφαιρα.
Ζευγαρώνουν συνεχώς.
Γράφονται πάνω σε τοίχους και κορμιά
και ζητούν απεγνωσμένα καταφύγιο
στην προσοχή σου.