Σε ένα πανέμορφο νησί
Σε ένα πρωί
Στην Αιτή
Χιλιάδες είναι οι νεκροί
Μα πιο νεκροί
Αυτοί που έζησαν εκεί
Και τριγυρνάνε στα ερείπια
Επί ξύλου κρεμάμενοι
Κρέμονται στο κενό
Περιμένοντας μάταια
Οποιαδήποτε βοήθεια από οποιονδήποτε
Περπατώντας στα συντρίμμια
Από τα οποία το μόνο που θα ξεπηδήσει
Είναι βία
Το χάος θα αρχίσει
Να χορεύει στα καλντερίμια
Και οι ευκατάστατοι θα ξανακτίσουν τα σπίτια τους που σχεδόν καταστράφηκαν
Ξυπνήστε
ακόμα και απέναντι στις θεομηνίες
δεν είμαστε ίσοι
ακόμα και απέναντι στον θάνατο
όμως κάποια μέρα
όπως το θέλει η φύση
για όλους μας
ο ήλιος αυτός θα δύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου