Ύστερα
μ΄είπαν "ψηλέα", "σουταδόρο"
και μια σειρά άλλα τέτοια υποκοριστικά.
Μεγάλωσα.
Ήρθαν αλλιώτικα χρόνια
(κατοχή, πείνα, αντίσταση, φυλακές, εξορίες).
Τ' όνομά μου άλλαζε συνεχώς.
Μ' είπαν κομμουνιστή, αλήτη, προδότη,
οππορτουνιστή, πράκτορα της ασφάλειας,
αγαπημένο, σύζυγο, πατέρα
και τόσα άλλα.
Όμως, εγώ,
ακόμα και σήμερα,
ψάχνω για ένα όνομα
που να είναι πραγματικά δικό μου.
1 σχόλιο:
Μα φυσικά είναι το "Θωμάς", γιατί όλα τ' άλλα είναι "εικόνες" , εντυπώσεις και "συμμετοχές" στην παρουσία που λέγεται Θωμάς!
Δημοσίευση σχολίου