Η μαγεία στις στιγμές

Θέλω να σε ανοίγω αργά ~ αργά
ακρβοσπάνιο μου βιβλίο 
τους φθόγγους σου να μελετώ παράφορα
και ν' αποστηθίζω από 'σένα, το κάθε σημείο.
Περίπλοκες έννοιες, στα μέσα σου φύλα
και η αφή μου, σελιδοδείκτης σου καυτός
το φως του αρώματος σου, ν' ανακαλύπτω
και ν' ανασαίνω, μέσα σου διαρκώς ...
Να ζητάς απεγνωσμένα τη ματιά μου
τα σπάνια σου λόγια να ρουφώ
να γίνουμε μια ιστορία στο σύμπαν
δίχως τέλος και χωρίς γυρισμό ...
Κι όσο πιο βαθιά προχωράω
τόσο σ' αφομοιώνω ενωτικά
στη δική σου ανάσα εμψυχώνω
τα κύτταρα να γίνουν ζωτικά!
Είν' οι κουβέντες μου φτωχές να περιγράψω
τη δύναμη του πόθου στις αισθήσεις
κι όσοι τη ρίμα μου, "στραβά" κοιτάνε,
θα πελαγοδρομούν μέσα σε παραισθήσεις.
Σε ακουμπώ και τρέμεις με δονήσεις
οι ηδονές, κύμα πελώριο στον ισθμό
βιβλίο που ξεφυλλίζω, κορυφώνει
τον οργασμό, σε σχήμα ιερό.
Τα φύλλα σου συνεχώς ανασκελίζω
και λιώνουμε, ο ένας μέσα στον άλλον
εκστασιάζεται το πνεύμα στην αγάπη
δίνοντας την έννοια, των αφθάρτων!
Μέλι παχύρρευστο, καυτό, μέσα στους κόλπους
σε νότες άγραφες που μοιάζουν με κραυγές
με το "εμείς" μιλάμε στους ανέμους
με λέξεις άγνωστες ενώνουμε το μέλλον με το χθες!
Στο "τώρα", "η μαγεία στις στιγμές"! 

. Νίκος Στόφορος